Eerste dagen

Eerste dagen, inclusief eerste werkdag – Dinsdag 07 februari 2012, Paramaribo

Allereerst: er staat onder elk stukje een korte samenvatting, het is namelijk een erg lang stuk waar je misschien niet zo zin in hebt. Ik schrijf dit immers ook voor mezelf om te bewaren J

Surinaams telefoonnummer: +597 8948782

Inleiding

Nadat ik zaterdagnacht aangekomen was, en zondag weer heel vroeg was opgestaan, ben ik met Ricky (huisgenoot) om een uur of 4 even in Paramaribo gaan kijken. Niet doen op zondag! Er is werkelijk niets te beleven, alles is dicht, en alle enge mensen komen de straat op. Altijd handig om een donkere huisgenoot te hebben en gewoon te zeggen tegen iedereen die het maar wil horen dat je zijn vriendin bent, en plotseling is het respect terug en laten ze je met rust J. I like. We hebben erg veel lol en gezelligheid! Ik voel me hier ook helemaal goed en thuis, moet alleen wennen aan het niet te veel doen, en als je al iets doet, om dat dan in een heel rustig tempo te doen. Daar wil ik wel even bij zeggen dat álle surinamers die ik tot nu toe heb meegemaakt hier werkelijk stipt stipt stipt op tijd zijn – daar kan menigeen nog een voorbeeld aan nemen. Gewoon 30 minuten ‘s ochtends eerder weggaan naar je werk mèt een taxi (je begint toch pas om half 8 met werken – daar kom ik later op terug) als je maar 10 minuten zou hoeven fietsen. Overal staan namelijk wel files en tsja.. rustig aan weet je?

Korte samenvatting: Paramaribo op zondag bekeken, alles dicht en niets te beleven! Verder: Rustig aan, maar wel stipt op tijd.

Taxi Oscar

Over die taxi gesproken, in Den Haag hebben we taxi Jan, in Amsterdam taxi Ali, maar hier hebben we taxi Oscar. Taxi Oscar is een geweldige vriend. Deze man brengt Ricky en mij overal heen, haalt ons overal op, voor 10 SRD per rit (dat is ongeveer €2,50). Dat wil zeggen dat wij dus €1,25 – iets minder – betalen voor een taxirit. Nu ga je dit dus heel snel en heel vaak doen voor elk kippeneindje – want het is verschrikkelijk warm – en dan loopt het aardig op. Gisteravond (maandag) haalde Oscar ons op en vroegen wij of hij ons ook naar onze stageplaats wilde brengen. Wij dachten: “10 voor half 8 weg, prrrrima.” Waarop Oscar ons heel hard uitlachte en zei: “Er zijn files in deze stad meisje” en vertelde dat hij ons wel om 7 uur zou komen halen. Ik moet om half 8 beginnen, Ricky om 8 uur, dus hij moest helaas een half uur wachten voor zijn werk – wat is het toch een engel. Over engels gesproken, ik vroeg Oscar hoeveel we moesten betalen, hij berekent voor ons studententarief, want je moet ook nog leuke dingen kunnen doen. Deze berekening ging zo:

Als je met de bus gaat kost dat 1,25 SRD. Met zijn drieën (Oscar moest ook die kan op) zou dat 3,75 SRD zijn. Maar hij is een taxi, dus dan betalen we het dubbele en dus ook voor Oscar. Dan kom je dus op 7,50 SRD. Ofwel: Ricky en ik betaalden vanmorgen € 1,75 voor de taxi naar ons werk in totaal (voor de discalculi is dit dus 87,5 eurocent per persoon).

Kortom: moraal van het verhaal – ik ga vanmiddag naar een fiets kijken want die kost 25 euro per maand dus dan ben ik goedkoper uit. I like gierige Hollander.

Korte samenvatting: Taxi Oscar is de bom! Veel files in Paramaribom, dus heel vroeg weg van huis.

Maandag: Introductie dag en ’t Vat

Gister moesten we om 10 uur bij Stichting Projekten zijn op de Dr. Sophie Redmond Straat 172. Hophophop Taxi Oscar voor de deur, en naar Stichting Projekten. We hoefden Oscar niet te betalen, het was maar een klein ritje (10 minuten). Hier wil ik even invoegen dat de mensen zo waanzinnig lief en aardig zijn hier als je jezelf maar open stelt, tranquillo bent en vooral niet chaggerijnig bent of kijkt want dan kan je de lief en aardige bedoelingen vergeten hoor. Altijd blijven lachen.

Bij Stichting Projekten maakten we kennis met de twee vrouwen die ons een citytour zouden geven. Echter lieten zij de Vreemdelingendienst zien, de ambassade, de Mall buiten de stad en vervolgens werd ik op het Advocatenkantoor Van Dijk – Silos gezet voor de introductie. Het was fijn dat iemand mee was van Stichting Projekten, want het ging wat vreemd. Het was erg druk, ik werd geen blik waardig gekeurd, en na een hoi ik ben die en die en hai ik die en die en jij gaat in je stageperiode casussen ontleden, zat ik alweer in de taxi naar huis. Half 1 zat ik weer in mijn korte broek en hemdje in de keuken te vergaan van de hitte helemaal lek geprikt te worden en te luisteren naar wat mijn huisbaas bezig houdt namelijk: Jehova-getuige. Best interessant moet ik eerlijk toegeven.

De citytour was dus niet heel bijzonder, de mensen wel erg aardig en we kunnen ze altijd bellen als we ze nodig hebben. Dat is gewoon wel heel erg fijn. Één Nederlandse vrouw en één Surinaamse. Ricky en ik hadden ook al zondag een citytour met Taxi Oscar hadden gedaan – 20 minuten rondgereden in de taxi  voor € 5,- in totaal – dus we hadden alles toch al gezien.

’s Avonds zijn Ricky en ik naar ’t Vat geweest. Ja er staat veel Ricky Ricky Ricky maar ik ken hier ook nog verder niemand in deze 2 bijna 3 dagen en hij is cool. ’t Vat was erg leuk, gezellig terras, wel duur – maar liefst 7,50 SRD - € 1,75 – voor een halve liter bier.. We hadden thuis kippensoep gehad, gemaakt door de heer Kamp (de Jehova-huisbaas) wat echt waanzinnig lekker was, maar niet genoeg, dus hebben we nog patat en een kipburger gehaald. Eettentjes hebben we nog niet echt ontdekt. 11 uur lekker gaan slapen, morgen vroeg op.

Korte samenvatting: Stichting Projekten gaf ons een citytour langs de ambassade, vreemdelingendienst en de Mall. Verder vertelden ze dat je overal gewoon voorzichtig moet zijn en niet mer je laptop over straat of met je portemonnee op je schoot moet gaan zitten. Ik ben kort maar krachtig geintroduceerd bij het advocatenkantoor waar ik ga werken en nog even een terrasje gepakt.

Dinsdag: eerste werkdag.

Vandaag om 6 uur op!! Daar gaat mijn principe om nooit voor 9 uur op te staan tenzij ik tentamen heb L. Hier word je toch niet vrolijk van? Nou eigenlijk dus best wel! Om 6 uur stond ik onder de 16 °C douche welke als 10 °C voelde, en om 7 uur zat ik met Ricky in de taxi. Lieve jongen die Ricky, had een bordje neer gezet met het brood ernaast en de kaas zodat ik gewoon aan tafel kon gaan zitten en kon gaan ontbijten! Om 5 voor half 8 was ik op mijn werk inclusief laptop in een plastic tas – wil er niet zo openlijk mee over straat wat best lastig is met een 17 inch laptop. Inmiddels is het 10 over half 9. De baas is er nog niet en niemand weet wat ik moet doen dus ben ik dit verhaal maar gaan typen. Mijn collega’s zitten luidkeels de praten in de ontvangstkamer, ik hou mij nog even gedeisd. Morgen zal ik eens goed met ze gaan praten, vanmiddag loop ik met één van mijn collega’s naar huis dus dan heb ik alvast iemand ontmoet J. Even de kat uit de boom kijken.

Mijn collega’s zijn ook heel vriendelijk en vrolijk, net als alle andere surinamers die ik heb leren kennen. Reshma werkt hier als advocaat, net als Naihla (de dochter van mevrouw Van Dijk-Silos) en Samantha is de secretaresse. Dan is er nog een schoonmaakster en nog een secretaresse (Astra) en nog een soort hulpadvocaat (Mea) die over de financiën gaat. Ik vertelde Astra dat ik vanmiddag na werk naar een fiets wilde gaan kijken bij Zus en Zo, waarop ze lief en lachend zei: “Oh meisje, dan kan ik je daar wel even zetten, ik moet ook die kant op”.

Waaaaaah ik ging net naar de wc en Reshma rende achter me aan: “Er zitten Braziliaanse bijen in en ze zijn heel gevaarlijk als ze je steken. Dat doen ze als ze agressief zijn.” Op de vraag wanneer ze agressief zijn krijg je als antwoord: “Ja, dat weet je nooit he.” Nou ik heb ze gezien hoor, grote vieze bijen die rondzwermen boven je hoofd terwijl je zit te plassen – dit land is niets voor jou Jo! De schoonmaakster zei ook toen ik eruit kwam: “Ohh dat jij dat druft! Ik durf dat niet hoor.” J I like – ik ben stoerrrrrr!

Het is inmiddels 5 over 9 en ik doe nog steeds niks behalve dit bericht schrijven en koffie drinken. Het is kwart over 9, de bazin is er. Ze weet niet wat ik moet doen, maar ik moet wel even de airco aanzetten. Ze komt later nog wel bij me terug. Het is half 10. Ik zit met Ricky te smsen die om 8 uur moest beginnen en die doet ook nog steeds niets. Zal wel normaal zijn. Ik ga gewoon mijn tentamen Bestuursrecht leren die ik 31 mei moet maken J.

Om 11 uur heb ik een opdracht gekregen, gelachen met de baas en medewerkers, en heb het hier erg naar mijn zin. Ik moet ingebrekestellingen opstellen en adviezen schrijven: ik wordt er gelijk ingegooid. Niks geen oefen iets, gewoon gelijk het echte werk  (maar ze kijken het gelukkig wel na).

Alles hiervoor heb ik gister geschreven, ik zit nu dus op Woensdag 8 februari, 2^e werkdag maar ik ga niet alles weer bespreken! Ik was er om half 8, het is nu half 9 en ik doe nog steeds niets. Nou ja, mijn eigen werk van gister nog maar eens doorlezen, misschien krijg ik een ingeving. Vrijdag naar de vreemdelingendienst om mijn visum geldig te laten zijn.

Gister met de bus naar huis! Leuk joh! Heel klein busje met heel veel mensen over een weg vol gaten! (ja ik weet het, klinkt niet leuk, is het wel! Achtbaan voor € 0,40!)

Korte samenvatting: Vroeg op, half 8 beginnen met werken, althans aanwezig zijn. Stipt aanwezig zijn dat moet bij alle surinamers, wanneer ze beginnen met werken – dat is nog maar de vraag. Collega’s zijn allemaal waanzinnig aardig en lief nadat ze me bij de introductie geen blik waardig keurden. Braziliaanse bijen in de wc; AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!!!!!!! (niks voor jou Jo).
Tweede werkdag is ook wachten. Het is dus normaal.
Opdracht voor nu: ingebrekestellingen maken en adviezen schrijven.

Xxxx en Liefs!

Lies